Het aller-aller-áller mooiste meisje van het hele dorp heeft d’r man afgepakt.
Het is een drama. Dolly is helemaal van t padje.
En die man, die kan er ook niks aan doen dat ie gezwicht is voor die fantastische Jolene. Die heeft de mannen voor het uitzoeken. Iedereen ligt aan haar voeten. En Dolly is helaas, jammer jammer, een dom en lelijk meiske waar niemand naar omkijkt. Dus ze begrijpt het wel. Ze wordt er niet eens kwaad om.
Het enige wat ze kan bedenken om haar leven te redden is Jolene te smeken om een ander lekker ding te zoeken.
Maar als je het mij vraagt, zit het grootste drama bij Dolly.
Zij heeft een diepe overtuiging dat zij minder is dan ieder ander. En omdat ze daardoor zich moet aanpassen en schikken, denkt ze niet eens na over wat ze zelf kan doen. Ze gooit ze bij voorbaat al haar invloed om de situatie te veranderen over de heg. En de invloed die van haar vent om eigen keuzes te maken in één moeite er achteraan.
Volgens Dolly is Jolene is zoveel beter dan zij
En het is nog erger. Zo’n overtuiging van Dolly, de ‘ik ben minder dan jij’-miskenning, die zit zo vast, die speelt waarschijnlijk een dominante rol in al haar relaties en communicatie. Het is de rode draad in haar leven. Altijd afhankelijk, altijd aanpassen. Altijd een Slachtoffer.
Poor Dolly.
Gelukkig kan ze het wel leuk brengen, al die ellende.
Herken je de Dolly in jezelf? En wil je eens onderzoeken hoe je een Jolene kunt worden?
Neem eens contact op, dan bespreken we de mogelijkheden.
https://www.youtube.com/watch?v=IW25foOMkwI
