Gelijkwaardigheid. Het blijft een dingetje.
Zowat iedereen is het eens met ‘we zijn allemaal gelijk’, maar dat betekent niet dat ‘gelijkwaardig doen’ normaal is. We hebben nogal wat overtuigingen waardoor we haast zonder nadenken een ondergeschikte houding aannemen of ons juist dominant opstellen.
Deze week kreeg ik een voorbeeld van hoe het ook kan: Communicatie zonder gedoe – zonder op de verschillen tussen ons te letten. Daar kan ik zo van genieten!
Ik zal het vertellen. Benieuwd of het jou ook zo raakt.
Komt ie:
Onverwachte gelijkwaardigheid
“Ik denk achttien euro” zegt hij. We staan bij de betaalautomaat van de Haagse Torengarage, waar m’n auto een paar uurtjes heeft gestaan.
“Achttien?!” schrik ik. “Nee toch zeker.”
De man richt zich al weer naar voorbijgangers. “Alle beetjes helpen. Alle beetjes helpen”. Het is een zwerver en dat is ie niet sinds gisteren. Vettig en viezig, ingevallen gezicht, veel te grote jas.
Ik moet €16 aftikken voor het huren van een paar vierkante meter voor een paar uurtjes.
Wow.
Naast me: “Alle beetjes helpen”.
Ik zoek wat ik heb aan kleingeld, geef €2 en krijg een grote grijns terug.
“Zie je, nou is het toch achttien euro!”
OH GEWELDIG! Deze man made my day!
Want: niks dankjewel, niks sorry dat ik hier sta, geen onduidelijk mompeltje of iets anders waarmee hij zich klein maakt. En ook niet opdringerig of vervelend. En ook niet ‘zooo, die buit is binnen, wegwezen’.
De man ís er gewoon. Neemt zijn ruimte in. Reageert op wat zich voordoet, is vriendelijk, maakt een klein grapje. Daarmee nodigt hij mij uit voor gelijkwaardigheid. Ondanks zijn situatie, mijn situatie, onze verschillen.
I really really love it!
