Wat doe jij als iemand op je werk je keihard besodemieterd?
Je gewoon bikkelhard laat vallen? Terwijl jij dacht dat diegene jouw partner in crime was?
Zoals: je vertelt iets in vertrouwen maar via via hoor je het terug. Au, pijnlijk!
Of je verwacht steun van je collega maar in plaats daarvan kijkt ie heel erg de andere kant op.
Of je hebt hard gewerkt aan een onderzoek maar – heel gek – alleen de naam van je professor staat op het proefschrift.
Wat doe jij dan?
Ga je tegen hem tekeer? Vertel je hem even precies wat je ervan vindt?
Of hou je liever je mond? Ga je huilen op de wc en ’s avonds chagrijnen tegen je partner? Bang dat Dave of Sophie nooit meer tegen je praat?
Dit is wat ik weet.
Je mond houden is een slecht plan. Op korte termijn misschien de gemakkelijkste keuze – maar als je dit verraad ‘doorslikt’, werk jij jezelf dichter naar een burn-out toe. Dat meen ik serieus. Boosheid na verraad is een enorm krachtige motor en wanneer jij die boosheid binnenhoudt, gaat die letterlijk in je lijf zitten. Daar gaat het gisten en dan wordt het wrok.
Ik las ooit: ‘Wrok is als het drinken van vergif en verwachten dat de ander eraan doodgaat’*. En zo is het precies.
Van wrok word je bepaald geen leuker mens, in ieder geval niet voor jezelf. En dat terwijl degene door wie je je verraden voelt misschien niet eens weet dat je zo boos bent.
Maar hoe dan?
Het moet eruit, die woede!
Ik ken mensen waarbij het lijkt alsof ze de boosheid koesteren. Ze voelen zich zó verraden – zo erg, dat het nooit vergeten mag worden! En ergens hebben ze gelijk, want er is hun iets aangedaan wat ze vreselijk vinden.
Maar dan? Wat moet je met al dat gelijk? Het helpt je niet, je wordt er niet gelukkiger van.
Dus neem je mentale en fysieke gezondheid serieus. Stop met het vertroetelen van je boosheid.
Een paar suggesties:
- Met stip op één: alsnog een goed gesprek met je verrader. Vertel hem of haar over je teleurstelling en over je boosheid. Het is heerlijk als het (h)erkent wordt, zodat je daarna weer samen kunt werken. Wellicht niet als voorheen, maar toch.
En ja, het kan ook dat je niet begrepen wordt. Dan nog – hoe pijnlijk ook – is deze optie het best. Zeggen wat je op je lever hebt, opkomen voor jezelf, je boosheid adresseren: dát is goed voor een mens. - Is een confrontatie te spannend? Plan B is het schrijven van een brief. Kun je op je gemak onder woorden brengen wat je wilt zeggen. Het mooie is: voor het effect hoef je ‘m niet eens op te sturen. De magic zit al in het schrijven.
- Wil je het toch delen met iemand? Vertel het aan een goede vriend(in). Bedenk goed wat je nodig hebt om de emoties van het verraad te verminderen, want voor je het weet word je – goedbedoeld – overladen met tips en adviezen waar je niet op zit te wachten.
- Sporten! En dan het liefst iets waarbij je mag schoppen en slaan. Boksen, tae kwondo – Heerlijk! Maar ook hardlopen of spinnen werkt goed. In combinatie met een van bovenstaande brengt het je focus weer bij jezelf en minder bij de ander.
- Kom je er niet uit? Alles geprobeerd maar het laat je niet los? Zoek dan hulp. Het is zo zonde van je energie.
Het leven is te kort om het in boosheid door te brengen.
It’s all about inner peace, honey!
