Dat gevoel op de hoge duikplank. Dat je daar staat en dat de hele trap vol is met ongeduldige, koukleumende mensen. Teruggaan is geen optie. Maar springen ook niet. Want man, het is hoog! En diep! Niet te doen dit! Waarom, wáárom dacht je dat je dit wilde? Alles in je roept: NEE!!
Dat, daar op die duikplank, dat is een impasse. Je staat zwaar onder druk, maar de stap vooruit kun je niet maken. En achteruit is de weg geblokkeerd. Je wilt wel, maar je durft niet. Je zit klem.
Ik zie dit vaak in mijn praktijk: een verlammende impasse waar professionals in kunnen belanden.
- Je zou tegen je leidinggevende willen zeggen (schreeuwen!) dat -ie je had moeten steunen in die meeting en dat zijn “oh zo had ik het ook niet begrepen” voelde als een mes in je rug.
- Je zou tegen je collega willen zeggen (woedend!) dat die zijn afspraken nou eens moet nakomen, het is gewoon onbeschoft zoals hij klanten behandelt, dat straalt (verdomme!) ook op jou af!
- Of je voelt je helemaal uitgeknepen op je werk. Oh bah, de lol is er allang af. ‘Hiërarchisch-bureaucratisch’ noemen ze dat; nou het voelt het alsof je elke dag opnieuw met zware bepakking door het moeras moet zwoegen. Zo had je je werkende leven niet voorgesteld. Dus je wilt weg. Maar ja – hoe dan? Waarheen dan? Dit salaris, deze voorwaarden, deze fietsafstand… dat vind je nooit meer. (En eerlijk is eerlijk, zo goed ben je nou ook weer niet.) Nee, het heeft allemaal geen zin.
Je voert hele discussies in je hoofd, elke dag weer. Je hebt lange gesprekken met je vriendin, met je man, met je moeder, met de buurvrouw. Krijgt goede adviezen en een hoop aanmoediging. De aandacht doet goed, maar deep down weet je ook: ik ga die tips niet opvolgen. Omdat het gewoonweg niet gaat.
Dit is de duikplankimpasse en hij beheerst je leven. Hij voedt zich met jouw energie, jouw plezier, trots en toewijding. De impasse vreet je op, je bent allang je eigen leuke zelf niet meer.
Sta je op die plank, dan heb je drie opties.
- De doffe ellende aanvaarden. Dit lijkt de gemakkelijkste weg, maar er zijn er niet veel die dit tot een goed einde brengen. Je moet beschikken over een (heel) klein ego, veel inschikkelijkheid en een enorme bak uithoudingsvermogen. En dan nog: hard duimen dat je niet ziek wordt, want dat is wat gebeurt als je jezelf langdurig onder druk zet.
- De ‘mind-over-body’-aanpak. Dan spring je! Met de moed der wanhoop gooi je er uit wat je dwars zit, in niet mis te verstane woorden. Kijk, dat geeft lucht en helderheid. Helaas is de uitkomst ongewis. Wellicht zijn de relaties onherstelbaar beschadigd, misschien kun je er nog over praten. Maar hoe dan ook, het vertrouwen loopt een flinke knauw op.
Zelf zou ik voor deze optie gaan:
- Vind een andere manier van communiceren. Het kán namelijk anders, je weet alleen nog niet hoe. Je hebt de kunst van het ‘communiceren zonder gedoe’ nog niet onder de knie. Communiceren zonder gedoe is zeggen wat je wilt, op zo’n manier dat je jezelf niet verloochent en tegelijkertijd de relatie met de ander in tact houdt. Helder en gelijkwaardig. Het is een vaardigheid die je kunt leren, ook (zelfs!) als je het van huis uit anders gewend bent.
Als je dát kan, ben je weer zelf aan zet. Je laat je emoties niet zo hoog oplopen, kiest het pad dat goed is voor jou (ook als het spannend is) en grijpt eerder in als zaken anders lopen dan verwacht. Kortom: je zet de situatie naar je hand. En zo blijf je uit die impasse.
Communiceren zonder gedoe. Beter wordt het niet.
Spreek dit stuk je aan, herken je de impasse bij jezelf of bij een ander? Ik kan helpen.
Gaat dit stuk over jou?
Ai, dat is niet fijn – en dat is een understatement. Je kent het verlammende gevoel van ‘vanalles willen maar er niet toe komen’ en je stel jezelf enorm teleur. Kwaad neem je je voor om het nu écht te gaan doen – en vervolgens doe je het weer niet. Het is een vicieuze cirkel, je zit klem.
Ik kan je helpen om de impasse te doorbreken. Neem contact met me op, dan bespreken we de mogelijkheden.
Ben je leidinggevende of HR-professional?
Herken je de impasse bij je medewerker of collega? Worden je tips en adviezen niet opgevolgd? Erger je inmiddels al aan die passieve houding?
Op 16 maart 2021 verzorg ik een inspiratiesessie speciaal voor leidinggevenden en HR-professionals over dit thema. We analyseren de dynamiek van gedoe – waaronder de gevreesde impasse – en onderzoeken wat jij, vanuit jouw positie, kunt doen om je medewerker of collega hierin te ondersteunen. Deze kennis gaat een hoop piekeren en energie schelen! Meer info en inschrijven via www.heldere-zaken.nl/inspiratiesessie.
De uitsmijter: Voel hoe het voelt op die duikplank
Dit is een meesterlijk filmpje! Deze dappere types kregen een geldbedrag aangeboden – ik meen iets van € 30 – om van de tien-meter-duikplank te springen. Dat lijkt een eitje, tot ze boven staan. Want dan komt -ie, de verlammende impasse. Griezel en geniet!
Zelf ben ik als die gast met de tattoos. Of als de mevrouw in het blauwe badpak. Wie ben jij? Of ga je überhaupt die trap niet op?
(Neem wel even de tijd voor dit filmpje, als je er eenmaal aan begint kun je niet meer stoppen en hij duurt 16 minuten.)
Graag praat ik je binnenkort helemaal bij over duikplanken, impasses én communiceren zonder gedoe.
Tot dan!
Vieve
Illustratie is een still uit de film Ten Meter Tower- NewYorkTimes films
