De Week van de Werkstress 2017 is van start.
Een goed initiatief! Er zijn zo ontzettend veel mensen met flinke stressklachten – hoe meer aandacht, hoe liever. Maarrrr…. helaas is de uitwerking wat magertjes.
Werkstress wordt vooral benaderd als een individueel probleem dat met wat tips & trucs opgelost kan worden.
Zoals het stuk ’99 oplossingen tegen werkstress’ dat door de organisatie gedeeld wordt. Een rijtje met veel open deuren en inkoppers. Deel je werk in blokken / zeg eens wat vaker nee / zet je telefoon uit / structureel overwerk zorgt voor veel stress / enzovoort enzovoort. Tips & trucs, leuk om eens door heen te kijken, maar echt: dit gaat niet leiden tot een blijvende oplossing voor jouw stress. Want zeg nou zelf: iedereen kan praktische oplossingen bedenken voor zijn of haar situatie. Jij toch ook?
De grote vraag is: Wat houdt je tegen om die goede oplossingen uit te voeren?
Hoe komt het dat we wel weten wat goed voor ons is, en het toch niet doen? Dáár zit het antwoord.
Voorbeelden zijn er genoeg
- Heel hard werken, je verantwoordelijk voelen voor alles. Ook als het niet jouw klus is, als het je niet gevraagd is, als het niet zo belangrijk is, als je er geen erkenning voor krijgt. Waarom doe je dat eigenlijk? En waarom is het zo moeilijk om te stoppen?
- Of erg onzeker zijn maar koste wat kost vermijden om dit te laten zien. Weet je hoeveel energie dat kost? En waarom voel je je zo klein? En waarom is het zo moeilijk te veranderen?
- Of erg op je hoede zijn voor je collega met haar scherpe tong. Dat kost ook bergen energie. Waarom zeg je er niks van – terwijl je borrelt van de goede, venijnige en ad remme reacties?
- Of die grote irritaties die je niet uitspreekt – maar wel enorme hoofdpijn van krijgt. En ook nog eens thuis afreageert. Waarom doe je je kinderen, partner en jezelf dat aan?
Natuurlijk kun je zelf nog wel tig voorbeelden bedenken. En precies daar zit ‘m de kneep.
Ieder van ons heeft een favoriete manier van je gedragen en communiceren.
Dat heb je al geleerd als klein kindje. Je wist precies op welke manier je kreeg wat je graag wilde hebben. Op die manier vonden je ouders – of een andere belangrijke volwassenen, zoals je leraar of je tante – je het liefst, of het slimst, of het minst lastig. En omdat het zo goed beviel, heb je die manier van reageren helemaal eigen gemaakt. Dit is je persoonlijke gedragspatroon. Het was superhandig, want het werkte en het ging vanzelf, het patroon werd volautomatisch opgestart. Maar nu je volwassen bent en er meer leiderschap van je gevraagd wordt, beperkt het je. Let maar eens op: Wanneer je een oplossing bedacht hebt maar het niet uit durft te voeren, of het gevoel hebt dat het écht niet kan, dan heb je hoogstwaarschijnlijk je inefficiënte patroon te pakken.
De duurzame oplossing begint bij het opsporen van jouw patroon.
Als je dat programma boven water hebt, weet je ook wat er zoveel energie kost. De reden waarom je het doet is interessant – maar niet het belangrijkste. Het meest belangrijk zijn de nieuwe opties die je hebt, de alternatieven, die je hebt om je patroon te doorbreken. Opties die passen bij jou én bij de situatie (zoals: met welke mensen heb je te maken, de cultuur van de organisatie, je taken en verantwoordelijkheden).
Het is geen rocketscience en je hoeft er niet voor door te leren.
Het gaat erom jezelf wat beter te begrijpen zodat je andere keuzes kunt maken, je vrijer voelt en betere resultaten boekt.
Oh, en er is nog een punt:
Want ieder van ons, en dus ook je collega en leidinggevende, heeft zo’n inefficiënt patroon.
En als je pech hebt, zitten jullie daarmee precies in elkaars irritatie. Waardoor je elkaar vreselijk in de weg kan zitten. En de stress groter en groter wordt, en de schuld altijd bij de ander ligt…. Heerlijke voedingsbodem voor een vicieuze cirkel met heel veel gedoe.
Meer weten? Kijk op www.heldere-zaken.nl. Je bent van harte welkom om te onderzoeken of deze aanpak van werkstress ook werkt voor jou.
